Ακόμα ενα όμορφο ποίημα που ήθελα να εκφράσω με εικόνα... Όσο μπορούσα τουλάχιστον :P
Αφήστε την φαντασία σας να σας πει το ποίημα :)
Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2008
Demons
Οι δαίμονες... τι να είναι άραγε; Μέσα από τόσα που άκουσα έφτιαξα αυτό το σκιτσάκι. Κάτι μοχθηρό, ναι αλλά ταυτόχρονα με ουδέτερη στάση μπροστά στο καλό και το κακό ακολουθώντας το συμφέρον ανάλογα με ποιος θα δώσει μεγαλύτερη δύναμη για αντάλλαγμα. Πολλές φορές είναι κάτι κακό αλλά πολλές φορές είναι κάτι καλό για το καλό της δύναμης. Κυρίως υπερασπίζεται το συμφέρον και τα εδάφη του δαίμονα. Ο,τι άλλο είναι αδιάφορο εκτός κι αν δώσει κιάλλη δύναμη.
Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008
Dreams
Για διάφορους λόγους προτιμώ να γράψω το παρακάτω στα αγγλικά.
A young boy that had lost his father. At the age of sixteen he already knew very well he wasn't wanted among the people around him. He didn't belong...
Near the town were the woods. Nobody dared to ever go in there since legends said that they wait a bait to awaken and bring destruction. But near there lived the only person that seemed to ever accept him. She was also an orphan and around his age. Everyone else thought her to be the daughter of a witch and a witch herself. But he knew better. That girl was like him. They often met and wandered in the woods.
One day the boy went to meet her again. They went a bit deeper in the woods this time. They found a glass house. The glass was coloured and had wonderous images painted all over it. They also found some weird clothes. Probably once worn by important people and they were so fine made that they looked like new. They put them on to play and they felt really beautiful and special. Then the wind came. As if it was greeting old masters. They both felt special then. But the girl listened better and the wind was no wind at all. It was some sort of chant. The boy could also hear it. They were frightened when they could figure out the words of that chant. Words of evil. Evil binded in the woods longing to be released. The girl then realized. She once read books of the old legends but never until now truly believed them. Once a couple, a warrior that had married a witch, sacrificed their lives and bodies to bind a great evil in the woods. The glass house was their doing. Now these youngsters having worn the clothes and being similar to the old couple got the attention of that evil which longed for a chance to be set free. Its binding would break if a similar couple as the ones that binded it was sacrificed to it and be used as vessels. The teenagers looked up. The roof was also glass so they could see outside. People seemed to be hunging upside down from the tree above them. They looked as if they were attached to the trees. Something similar appeared on the ground as well. The girl recognized them. "The condemned ones" she said. "The ones that personize evil. They want us. We need to get out of here!". The horror they felt grew by the moment. The glass shattered with them inside. They made it out with minor injuries but they had to leave the woods. "Run!" said the boy. They ran holding hands but the condemned ones reached them. The girl was taken screaming from pain and terror. The boy looked behind but went on. He knew he could do nothing. He ran as fast as he could but the condemned reached him as well. He had his father's sword. He tried to fight back but such was the evil power that nothing could stop it. The boy ran again. He could see the fields outside the woods. If he had made it he would be safe. If he had made it...
A young boy that had lost his father. At the age of sixteen he already knew very well he wasn't wanted among the people around him. He didn't belong...
Near the town were the woods. Nobody dared to ever go in there since legends said that they wait a bait to awaken and bring destruction. But near there lived the only person that seemed to ever accept him. She was also an orphan and around his age. Everyone else thought her to be the daughter of a witch and a witch herself. But he knew better. That girl was like him. They often met and wandered in the woods.
One day the boy went to meet her again. They went a bit deeper in the woods this time. They found a glass house. The glass was coloured and had wonderous images painted all over it. They also found some weird clothes. Probably once worn by important people and they were so fine made that they looked like new. They put them on to play and they felt really beautiful and special. Then the wind came. As if it was greeting old masters. They both felt special then. But the girl listened better and the wind was no wind at all. It was some sort of chant. The boy could also hear it. They were frightened when they could figure out the words of that chant. Words of evil. Evil binded in the woods longing to be released. The girl then realized. She once read books of the old legends but never until now truly believed them. Once a couple, a warrior that had married a witch, sacrificed their lives and bodies to bind a great evil in the woods. The glass house was their doing. Now these youngsters having worn the clothes and being similar to the old couple got the attention of that evil which longed for a chance to be set free. Its binding would break if a similar couple as the ones that binded it was sacrificed to it and be used as vessels. The teenagers looked up. The roof was also glass so they could see outside. People seemed to be hunging upside down from the tree above them. They looked as if they were attached to the trees. Something similar appeared on the ground as well. The girl recognized them. "The condemned ones" she said. "The ones that personize evil. They want us. We need to get out of here!". The horror they felt grew by the moment. The glass shattered with them inside. They made it out with minor injuries but they had to leave the woods. "Run!" said the boy. They ran holding hands but the condemned ones reached them. The girl was taken screaming from pain and terror. The boy looked behind but went on. He knew he could do nothing. He ran as fast as he could but the condemned reached him as well. He had his father's sword. He tried to fight back but such was the evil power that nothing could stop it. The boy ran again. He could see the fields outside the woods. If he had made it he would be safe. If he had made it...
Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008
The Angel's Suffering
Αυτό είναι ένα σχέδιο που εμπνεύστικα να φτιάξω καθώς διάβαζα ένα ποίημα με τίτλο τον παραπάνω. Πραγματικά μακάρι να μπορούσα να φτιάξω πραγματικά αυτό που φανταζόμουν. Δεν γράφω το ποίημα αλλά ούτε θα αναφερθώ σε αυτό. Αφήνω τη φαντασία του οποιουδήποτε δει το σχέδιο να βγάλει τις θεωρίες του ;)
Τρίτη 1 Ιουλίου 2008
Το τρίγωνο
Μερικές θεωρίες καλύτερα να μην δημοσιεύονται αλλά σε μια τέτοια χώρα τι σημασία έχει?
Ο κόσμος στα μάτια μου έχει 5 πλευρές. Ένα τρίγωνο.
Στην δεξιά κορυφή του (συμβολικά μιλώντας) είναι οι καλοί άνθρωποι που έχουν ιδεολογίες και θέλουν το καλό των άλλων και προσπαθούν με διάφορους τρόπους να καταφέρουν αυτό που θεωρούν σωστό για όλους.
Στην άλλη κορυφή είναι οι κακοί άνθρωποι που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους ή απλα σκέφτονται να ανέβουν εις βάρος των άλλων και είναι πολλές φορές επικύνδινοι και τους άλλους.
Οι 2 αυτές κορυφές είνει η μια δίπλα στην άλλη και γι' αυτό αλληλοεπηρεάζονται (τις περισσότερες φορές η μεν εκμεταλλεύεται τη δε).
Στην τελευταία κορυφή είναι οι άνθρωποι που δεν κάνουν τίποτα για να αλλάξουν οι ίδιοι τον κόσμο, αλλά σπέρνουν σπόρους καθοδήγησης (τις περισσότερες φορές στη σωστή πλευρά) και δημιουργούν ήρωες στην ιστορία του κόσμου.
Στο εσωτερικό του τριγώνου είναι ο κόσμος που ακολουθεί μια φυσιολογική ζωή και δεν κάνουν πολλά πράγματα για να αλλάξουν τίποτα στον κόσμο και πολλές φορές περιμένουν έναν ήρωα να εμφανιστεί και να τους σώσει.
Στο εξωτερικό του τριγώνου είναι οι ανώτερες δυνάμεις άγνωστες σε όλους και είναι αυτές που δημιουργούν αυτές τις ανθρώπινες προσωπικότητες που δίνουν ποικιλία στην παγκόσμια ιστορία.
Όλα αυτά δεν είναι παρά μια θεωρία. Σε πολλούς γνωστή, σε άλλους ακατανόητη και σε άλλους απλά χαζή.
Εγώ θέλω να πιστεύω πως αυτή είναι μια σωστή θεωρία και αν κάποιος θέλει να μου αλλάξει γνώμη πρέπει να μου δείξει κάτι πολύ ανώτερο.
Ο κόσμος στα μάτια μου έχει 5 πλευρές. Ένα τρίγωνο.
Στην δεξιά κορυφή του (συμβολικά μιλώντας) είναι οι καλοί άνθρωποι που έχουν ιδεολογίες και θέλουν το καλό των άλλων και προσπαθούν με διάφορους τρόπους να καταφέρουν αυτό που θεωρούν σωστό για όλους.
Στην άλλη κορυφή είναι οι κακοί άνθρωποι που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους ή απλα σκέφτονται να ανέβουν εις βάρος των άλλων και είναι πολλές φορές επικύνδινοι και τους άλλους.
Οι 2 αυτές κορυφές είνει η μια δίπλα στην άλλη και γι' αυτό αλληλοεπηρεάζονται (τις περισσότερες φορές η μεν εκμεταλλεύεται τη δε).
Στην τελευταία κορυφή είναι οι άνθρωποι που δεν κάνουν τίποτα για να αλλάξουν οι ίδιοι τον κόσμο, αλλά σπέρνουν σπόρους καθοδήγησης (τις περισσότερες φορές στη σωστή πλευρά) και δημιουργούν ήρωες στην ιστορία του κόσμου.
Στο εσωτερικό του τριγώνου είναι ο κόσμος που ακολουθεί μια φυσιολογική ζωή και δεν κάνουν πολλά πράγματα για να αλλάξουν τίποτα στον κόσμο και πολλές φορές περιμένουν έναν ήρωα να εμφανιστεί και να τους σώσει.
Στο εξωτερικό του τριγώνου είναι οι ανώτερες δυνάμεις άγνωστες σε όλους και είναι αυτές που δημιουργούν αυτές τις ανθρώπινες προσωπικότητες που δίνουν ποικιλία στην παγκόσμια ιστορία.
Όλα αυτά δεν είναι παρά μια θεωρία. Σε πολλούς γνωστή, σε άλλους ακατανόητη και σε άλλους απλά χαζή.
Εγώ θέλω να πιστεύω πως αυτή είναι μια σωστή θεωρία και αν κάποιος θέλει να μου αλλάξει γνώμη πρέπει να μου δείξει κάτι πολύ ανώτερο.
Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008
Free...ή μήπως όχι
Τέλειωσαν οι εξετάσεις και οι υποχρεώσεις...
Οποιοσδήποτε θα έλεγε "Οκ, είσαι ελεύθερη τώρα. Άντε, μπανάκια, βολτούλες και καλοπέραση."
Δεν είναι όμως έτσι...
Η παρέα μου έχει εξεταστικές και άλλες υποχρεώσεις, και αφού δεν έχω άλλη παρέα εκτός από αυτήν άρα δεν μπορώ να πάω οπουδήποτε μόνη μου, όπως παραδείγματος χάριν παραλία ή σινεμά, ή απλά μια βόλτα έτσι για να δω λίγο κόσμο, καμιά βιτρίνα ίσως, ή απλά για να πάρω λίγο αέρα.
Θα πει κανείς "Ωραία σε λίγο όμως τελειώνουν οι εξεταστικές οπότε τι τρώγεσαι;".
Πάλι δεν είναι έτσι γιατί η παρέα μου θέλει να πάει διακοπές και εγώ δεν μπορώ να είμαι εκεί λόγω του ότι τυπικά είμαι ανήλικη άρα δεν μπορώ να πάω. Μετά από λιγες μέρες θα πρέπει να πάω εγώ διακοπές με τους γονείς μου γιατί σπίτι δεν μπορώ να μείνω για τον ίδιο λόγο.
Άρα μένει μόνο ένας μήνας και κάτι από τους υποτιθέμενους τρεις μήνες διασκέδασης.
Και πάλι όμως δεν το θεωρώ ελευθερία. Γιατί πάλι θα πρέπει να κάνω κάτι υποχρεωτικά με κάποιον άλλον... Οπότε μένω κλεισμένη σε τέσσερις τοίχους περιμένοντας κάποιον να με πάρει από εδω μέσα...
Οποιοσδήποτε θα έλεγε "Οκ, είσαι ελεύθερη τώρα. Άντε, μπανάκια, βολτούλες και καλοπέραση."
Δεν είναι όμως έτσι...
Η παρέα μου έχει εξεταστικές και άλλες υποχρεώσεις, και αφού δεν έχω άλλη παρέα εκτός από αυτήν άρα δεν μπορώ να πάω οπουδήποτε μόνη μου, όπως παραδείγματος χάριν παραλία ή σινεμά, ή απλά μια βόλτα έτσι για να δω λίγο κόσμο, καμιά βιτρίνα ίσως, ή απλά για να πάρω λίγο αέρα.
Θα πει κανείς "Ωραία σε λίγο όμως τελειώνουν οι εξεταστικές οπότε τι τρώγεσαι;".
Πάλι δεν είναι έτσι γιατί η παρέα μου θέλει να πάει διακοπές και εγώ δεν μπορώ να είμαι εκεί λόγω του ότι τυπικά είμαι ανήλικη άρα δεν μπορώ να πάω. Μετά από λιγες μέρες θα πρέπει να πάω εγώ διακοπές με τους γονείς μου γιατί σπίτι δεν μπορώ να μείνω για τον ίδιο λόγο.
Άρα μένει μόνο ένας μήνας και κάτι από τους υποτιθέμενους τρεις μήνες διασκέδασης.
Και πάλι όμως δεν το θεωρώ ελευθερία. Γιατί πάλι θα πρέπει να κάνω κάτι υποχρεωτικά με κάποιον άλλον... Οπότε μένω κλεισμένη σε τέσσερις τοίχους περιμένοντας κάποιον να με πάρει από εδω μέσα...
Κυριακή 25 Μαΐου 2008
Eurovision
Είδα τη Eurovision το Σάββατο...πραγματικά έμεινα ολίγον άφωνη. Ενώ περιμενα κάποια τραγούδια να πάνε καλά από ότι φαινεται οι συμμαχίες έχουν μεγαλύτερη σημασία από την τέχνη του τραγουδιού και της ερμημείας και παρουσίασής του.
Για παράδειγμα είδα το Αζερμπα΄ι΄τζάν. Πραγματικά εντυπωσιάστηκα και πίστευα πως ένα τέτοιο τραγούδι θα έβγαινε στα πρώτα 5 τραγούδια...αλλά πού?
Είδα τη Σερβία και έμεινα με το στόμα ανοιχτό, και ενώ περίμενα να είναι κι αυτό στην 5αδα πάλι λάθος έκανα.
Για τη Ρωσία, βέβαια ήμουν σίγουρη πως θα ήταν από τα πρώτα 3 και τελικά ήταν πρώτο. Κοντά έπεσα :-P.
Η Ελλαδίτσα μας έστειλε ένα κομμάτι που τουλάχιστον εγώ δε περίμενα να τα πάει τόσο καλά όσο τα πήγε τελικά. Έτυχε και ήταν ανάμεσα στα καλά κομμάτια της φετινής Eurovision. Καλό αυτό.
Τέλος πάντων φέτος ήταν ανατρεπτικά τα αποτελέσματα αλλά και πολύ ανατρεπτικές οι παρουσιάσεις... δείτε, παράδειγμα την Αλβανία. Μη μου πείτε πως δεν ήταν κομματάρα.
Γενικά ήταν πολύ ωραία και φέτος και μακάρι να συνεχίσει έτσι :-).
Για παράδειγμα είδα το Αζερμπα΄ι΄τζάν. Πραγματικά εντυπωσιάστηκα και πίστευα πως ένα τέτοιο τραγούδι θα έβγαινε στα πρώτα 5 τραγούδια...αλλά πού?
Είδα τη Σερβία και έμεινα με το στόμα ανοιχτό, και ενώ περίμενα να είναι κι αυτό στην 5αδα πάλι λάθος έκανα.
Για τη Ρωσία, βέβαια ήμουν σίγουρη πως θα ήταν από τα πρώτα 3 και τελικά ήταν πρώτο. Κοντά έπεσα :-P.
Η Ελλαδίτσα μας έστειλε ένα κομμάτι που τουλάχιστον εγώ δε περίμενα να τα πάει τόσο καλά όσο τα πήγε τελικά. Έτυχε και ήταν ανάμεσα στα καλά κομμάτια της φετινής Eurovision. Καλό αυτό.
Τέλος πάντων φέτος ήταν ανατρεπτικά τα αποτελέσματα αλλά και πολύ ανατρεπτικές οι παρουσιάσεις... δείτε, παράδειγμα την Αλβανία. Μη μου πείτε πως δεν ήταν κομματάρα.
Γενικά ήταν πολύ ωραία και φέτος και μακάρι να συνεχίσει έτσι :-).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
